Sankinim

Geçmişin öylesine karşınıza çıktığı zamanlar vardır. "Nanik!" yapar böyle. Hiç aklınıza bile gelmeyecek, kafanızın bambaşka yerlerde olması gerektiği zamanlarda alır sizi bir zaman yolculuğuna çıkarır. 

Yokmuşum ya da yok olmuşum

Geriye bir ben kaldım demişti öylesine. Şimdi anlıyorum bu cümleyi kurarken bana acıdığını. Ben acınası bir kadınım. En yakın arkadaşı beynini bir kurşunla dağıtmış, kız kardeşine göre deliren, sevdiği adama göreyse yeryüzünde bir başına kalmış biri.

"Yazamadı"

"Eskişehir'e Soğuk Bir Veda"

Bu başlığı, başlıkta yazacaklarımı kafamda kurgulayalı beş gün oldu. O hislerin üzerinden beş gün geçti, ama hala kendilerini parmaklarıma dökebilecek kadar iyi duyumsuyorum. Uzun zaman sonra ilk kez gerçek bir şeyler hissettim sanki.  Sonra memleketime, 'yuvama' döndüm ve... puf.

Sir William Rogers'a

Sir William Rogers beni hiç sevmeyecek

Bu şiiri ona yazdığımı 

    hiç bilmeyecek

Arızalı İşlemci

Düşünüyorum.

Düşünüyorum.

Düşünüyorum.

Tamam geldim. Yapmakla vazgeçmek arasındaki evre(lerden biri)dir düşünmek. Ve de bu ikisinden önce gelir. Yani, düşünmeden yapamazsın bir şeyleri, değil mi?  Değil mi? Yapabilir misin? Yaparsın sanırım. Ki yapan da çok, ama düşünmeden vazgeçemezsin bak ondan eminim. Düşündükten sonra vazgeçtiğim çok oldu çünkü.

Paragrafta anlam belirsizliği

Hayata Tutun(ama)mak - Dallar

Bu Hafta

Önceki yazımla başladığım koskoca blogu karalama sayfama çevirme macerama tek gecelik, tek atımlık öylesine bir gönderiyle devam ediyorum.

Premium Spotify Spotu

Üniversitedeki hızlı zamanlarımda (son sene ve 'üzeri') "bu ne lan" diye başladığım Spotify'ın imansız reklamlarından bıkıp aileden gizli Spotify üyeliği almıştım. Aylık baya ucuzdu o ara, her gün dışarıda yemek zorunda olan bir bebe için çerez parası gibi. Aldık, dinledik. Yaşadık, yaşadıkça yeni şarkılar ekledik. Ekledikçe şarkılarımızda seçici olmaya başladık, yeri geldi büyük aşklarımızı sattık iki-üç günlük zevklere.

istikrarlı hayal hakikattir.

gözlerim birinin bekler gibi sokağın tam ortasında.

mor bir kadın doğurdu beni

tutmuyor iki evin çatısı aynı hizaya. ben de dolmuyorum kusmukla. penceresinden beyaz ve sarı ışıklar saçan binalar, hangi öykünün düşünden kaçtı, ben hangi kayıp karakterim bilmiyorum.

Başlayamamak/Bitirememek

Yazmak istiyorum, yazamıyorum.

Korkuyorum (hala). Beni hor görmesinden, içten davranmamasından... Samimiyetsizlikten korkuyorum lan ben. Dünya üzerinde çok az şey var beni sevdiğim birinin yapaylığı kadar yıpratabilecek. Kalbime ağrılar saplatıp canımı acıtabilecek.

Düşün-

Akıl, insanın en büyük servetidir. Duygular, düşünceler, seller şelaleler... Hepsinin değeri akılımızı kullanabildiğimiz ölçüde artar ve azalır. Katsayıdır akıl. İstersen, şartlar uygunsa ve aklına yatmışsa ikiyle, üçle, onla çarparsın duyguları, istekleri, yapılacakları ve yaptıklarından alınacakları - iyi veya kötü. Aklını arka plana attıkça azalır katsayı değeri, kontrolden çıkar alıp alamayacakların. Duygular esir eder benliğini, zincir vurur zihnine. Duyguların, isteklerin zihnin tornasından mahrum kalması tehlikelidir azizim.

Ses

Gökyüzü, utanmış bir çocuğa benziyordu.

çıplak bir hiç kimse kara

    Damdan düşer gibi söylüyorum: hiçbir şeye ait olmamak ve hiçbir şeyin sana ait olmaması ne fena!

Kar

Kar yağıyor.

Aslanlarıma Engel Olamıyorum

    Kafamın içinde konuşan sesleri susturamıyorum.

Ne için savaşırız?

Parmaklıklar Ardında

Parmaklıklar ardında bir nefes. 

Çağrı

sevinmiş gibiydi. Sevinmedi.

Buradakiler 2

Yeni Blogger Arayüzü

Birkaç ay öncesinde, düzenli olarak yaptığım şeyi yaptım yine. Blogger'a girdim. Bir de ne göreyim, Blogger yeni arayüze geçmiş.

Korku

"Whoever fights with monsters should see to it that he does not become a monster in the process. And when you gaze long into an abyss, the abyss also gazes into you." - Nietzsche

Buradakiler 1

Böyle Buyurdu kazandibi

Yorgunum. Yataktan çıkmak her zamankinden daha zor. Yayları sırtıma saplanmış, omuriliğime kıvrılıp beyin sapıma kök salmış gibi. İçine içine çekiyor beni her gözümü açtığımda, geri yatıyorum.

Kadın

     Kadın, ortasından ikiye ayrıksınan yatağın karşısında. Varmamak üzere yürüyor yatağa doğru. Yatak mavi, yatak tek yastıklı. Yalnızlık böyle büyür mavilerde.

Karanlığa Doğru

(Değişken ruh halimi ifade etmek istediğim parça. Yazının herhangi bir kısmında bunu dinlemedim; ama karanlğımla ve yazıda anlattıklarımla ilgili aklıma gelen ilk parça hep bu.) 

Kaybolan Cennet

     Gözler, aynı gözler dolaşıyor her yerde. Işıklar aynı ışıklar mı? Ağaçlar gölgesinde dans ediyor gibi kendilerinin ve kendilerinden.

Remember, No Fiction

Saat 2:41, gece.

Unutulmayanlar

Bırakmam lazım artık. Unutmam. Bitti lan işte; daha neyin hesabını yapıyorsun. Sustun, bitti. Söylemedin, bitti. Anlatamadın, bitti! Daha neyin umudunu taşıyorsun?! Niye hayatındaki umutlardan çalıp bu umuda aktarıyorsun? Bitti oğlum, bitti tamam. Mis gibi fırsatın da çıktı işte.

daire.

We sat around the fire in a circle. - Daire şeklinde ateşin etrafına oturduk.

I drew a circle with compasses. - Pergelle bir daire çizdim.