istikrarlı hayal hakikattir.

gözlerim birinin bekler gibi sokağın tam ortasında.

mor bir kadın doğurdu beni

tutmuyor iki evin çatısı aynı hizaya. ben de dolmuyorum kusmukla. penceresinden beyaz ve sarı ışıklar saçan binalar, hangi öykünün düşünden kaçtı, ben hangi kayıp karakterim bilmiyorum.

Başlayamamak/Bitirememek

Yazmak istiyorum, yazamıyorum.

Korkuyorum (hala). Beni hor görmesinden, içten davranmamasından... Samimiyetsizlikten korkuyorum lan ben. Dünya üzerinde çok az şey var beni sevdiğim birinin yapaylığı kadar yıpratabilecek. Kalbime ağrılar saplatıp canımı acıtabilecek.

Düşün-

Akıl, insanın en büyük servetidir. Duygular, düşünceler, seller şelaleler... Hepsinin değeri akılımızı kullanabildiğimiz ölçüde artar ve azalır. Katsayıdır akıl. İstersen, şartlar uygunsa ve aklına yatmışsa ikiyle, üçle, onla çarparsın duyguları, istekleri, yapılacakları ve yaptıklarından alınacakları - iyi veya kötü. Aklını arka plana attıkça azalır katsayı değeri, kontrolden çıkar alıp alamayacakların. Duygular esir eder benliğini, zincir vurur zihnine. Duyguların, isteklerin zihnin tornasından mahrum kalması tehlikelidir azizim.

Ses

Gökyüzü, utanmış bir çocuğa benziyordu.

çıplak bir hiç kimse kara

    Damdan düşer gibi söylüyorum: hiçbir şeye ait olmamak ve hiçbir şeyin sana ait olmaması ne fena!

Kar

Kar yağıyor.

Aslanlarıma Engel Olamıyorum

    Kafamın içinde konuşan sesleri susturamıyorum.

Ne için savaşırız?

Parmaklıklar Ardında

Parmaklıklar ardında bir nefes. 

Çağrı

sevinmiş gibiydi. Sevinmedi.

Buradakiler 2

Yeni Blogger Arayüzü

Birkaç ay öncesinde, düzenli olarak yaptığım şeyi yaptım yine. Blogger'a girdim. Bir de ne göreyim, Blogger yeni arayüze geçmiş.

Korku

"Whoever fights with monsters should see to it that he does not become a monster in the process. And when you gaze long into an abyss, the abyss also gazes into you." - Nietzsche

Buradakiler 1

Böyle Buyurdu kazandibi

Yorgunum. Yataktan çıkmak her zamankinden daha zor. Yayları sırtıma saplanmış, omuriliğime kıvrılıp beyin sapıma kök salmış gibi. İçine içine çekiyor beni her gözümü açtığımda, geri yatıyorum.

Kadın

     Kadın, ortasından ikiye ayrıksınan yatağın karşısında. Varmamak üzere yürüyor yatağa doğru. Yatak mavi, yatak tek yastıklı. Yalnızlık böyle büyür mavilerde.

Karanlığa Doğru

(Değişken ruh halimi ifade etmek istediğim parça. Yazının herhangi bir kısmında bunu dinlemedim; ama karanlğımla ve yazıda anlattıklarımla ilgili aklıma gelen ilk parça hep bu.) 

Kaybolan Cennet

     Gözler, aynı gözler dolaşıyor her yerde. Işıklar aynı ışıklar mı? Ağaçlar gölgesinde dans ediyor gibi kendilerinin ve kendilerinden.

Remember, No Fiction

Saat 2:41, gece.

Unutulmayanlar

Bırakmam lazım artık. Unutmam. Bitti lan işte; daha neyin hesabını yapıyorsun. Sustun, bitti. Söylemedin, bitti. Anlatamadın, bitti! Daha neyin umudunu taşıyorsun?! Niye hayatındaki umutlardan çalıp bu umuda aktarıyorsun? Bitti oğlum, bitti tamam. Mis gibi fırsatın da çıktı işte.

daire.

We sat around the fire in a circle. - Daire şeklinde ateşin etrafına oturduk.

I drew a circle with compasses. - Pergelle bir daire çizdim.

Kucağında Kutsal Bir Kitap

sana gerçekten

ama gerçekten acıyorum

Cavlasak mı ?

Seni çok özlüyorum.
Seni çok özlüyorum.

Arafta Bir An

İç içe geçmiş şekiller, sesler, hayatlar...

Bilinçaltında verdiği sürekli savaş, yorgun düşürmüştü en sonunda körpe bedenini. Ve şimdi, her şeyin sonunda, algılayabildiği ve anımsayabildiği her şey birbirine geçmişti işte.

Bir güneş huzmesinin sabahı kaplayan sis perdesini aralaması gibi sızdı uykusuna bilinci. Uyuyordu, uyuyacaktı; ama bir an için, uyandı.

Siste Çocuk

                 

               Yağmurlu bir kasabanın ortasındayım. Hava griden bozma bir mavi. Mavi, mutluluk getirmez. Beni de götürmez üstelik buradan. İncir ağaçlarının yaprakları bir kitap kadar büyük, oku diyor tabiat Tanrısı. Tâbiyim ona, bilir en içimdeki sisleri. Sisler kalkmaz hiç, aralığından konuşurum ötekilerle. Ben miyim öteki, siz misiniz?

yanın ve keşkelerim

Keşke o zaman tutsaydım seni, tutabilecekken. Keşke o zaman sarılsaydım boynuna, yıllar sonra rüyalarda boynuma ‘prangalar’ gibi sarmaktansa seni.

Pluie

       Misafir odalarına saklanmış çocuklar gibiydim hep komşu çocukların evlerinde yaşayan. Burada değildim, burada olmanı dilerken yine ben. Dileklerim hep kavala hep pamuk hem beyaz hem sen'le başlayan her şey pülim.

Samantha'nın Ayak İzleri

 Yürüyorum. Hava kararmak üzere. Devasa, uçsuz bucaksız bir ormandayım. Yürüyorum, kar yağıyor ve kuşlar cıvıldıyor.

Eti Hoşbeş Reklamı

Burak evindedir. Odasında yatağa uzanmış bir halde tavanı izliyordur. Gözleri kapanmak üzereyken telefonundan bir bildirim ve titreme sesi gelir. Telefona doğru döner. Zira titreşim sesleri arasındaki boşluğun uzun mu yoksa kısa mı olduğunu fark edememiştir. Merakını telefon ekranı üzerindeki bildirim ışığı giderir: Açık mavi. Belki de beyaz. Hangi renk olduğuna dair ihtilaf içerisinde kalmıştır hep.